Nemo est litterarum Latinarum notione vel leviter imbutus qui ignoret fabulam de Pyramo et Thisbe, de iuvenibus Babylone ortis, de eorum mutuo amore infelicibusque casibus. Fabulam illam, quae notissimis versibus
Pyramus et Thisbe, iuvenum pulcherrimus alter,
altera, quas Oriens habuit, praelata puellis
incipit, dicunt viri docti ab ipso Ovidio commentam esse, quoniam ante eum nullus sciptor Latinus aut Graecus hanc historiam tractavit. Postea in Antiquitate pauci eam iterum narraverunt, sicut Hyginus (Fab. 243) et Nonnus Pannopolitanus poeta Graecus (VI. 343-347). In temporibus magis recentioribus vero multi argumento de duobus adulescentibus usi et nixi opera sua magna composuerunt. Eorum maximi scilicet momenti sunt Iohannes Boccacius (qui Pyramum et Thisben in operibus "De claris mulieribus" et "Decameron" ponit), Galfridus Chaucer (in opere, quod vulgo "The legend of Good Women" vocatur), Aeneas Sylvius Piccolomini ("Historia de duobus amantibus"), denique Guilellmus ille Shakespeare in utrisque splendidis dramatibus - tragoedia de Romeo et Juliet et in comoedia "A Midsummer Night's Dream". His scriptis fama fabulae in toto orbe terrarum divulgata est.
Non autem opera ceterarum Musarum a iuvenibus Babyloniis inspirata omittere decet. Iohannes Adolphus Hasse a. 1768 Vindobonae suum drama musicum "Piramo e Tisbe" in scaena proposuit quicumque magnam famam sibi comparavit. Multi pictores his casibus valde commoti fabulam depinxerunt, quibus picturis eam Gregorii Pagani pictoris Italici supra, infra vero opus quoddam musivum (antiquum) Paphi inventum ponimus.
Si quis versus Ovidii de Pyramo et Thisbe perlegere vult, hic eos invenire potest.
Aliae picturae de fabula hac apud Vicipaediam reperiendae sunt, apud Youtube pelliculae.
Scripsit Demetrius Dragnev
No comments:
Post a Comment